Kamu kurum ve kuruluşlarının, kamu meslek kuruluşlarının, siyasi parti, vakıf veya dernek tüzel kişiliklerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 158/1-d, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve 80,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 15. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/12/2019 tarihli ve 2019/482 esas, 2019/435 sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 30/03/2020 gün ve 94660652-105-34-4382-2020 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21/05/2020 gün ve 2020/45714 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Benzer bir olaya ilişkin Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 04/07/2019 tarihli ve 2019/4062 esas, 2019/5929 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, sanığın müşteki adına müracaat ederek bilgi ve rızası dışında GSM abonelik sözleşmesi düzenlettirmesi şeklinde gerçekleşen olayda; sanığın üzerine atılı eylemin, suç ve karar tarihinden önce 10/11/2008 tarihli ve 27050 (Mükerrer) sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63/10. maddesinin yollamasıyla aynı Kanun"un 56/2. maddesinde yer alan "İşletmeci veya adına iş yapan temsilcisine abonelik kaydı sırasında abonelik bilgileri konusunda gerçek dışı belge ve bilgi verilemez" ve 56/5. maddesinde yer alan, "Gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan abonelikler kullanılamaz" şeklindeki düzenlemeler karşısında, 5237 sayılı Kanun"un 7. maddesi uyarınca, özel hüküm niteliğinde bulunan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun 56/2 ve 56/5. maddelerinde düzenlenen suça vücut verdiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Olağanüstü nitelikte olan kanun yararına bozma yasa yoluna ancak, hâkim veya mahkemece verilip istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlere karşı başvurulabilmesi ve bozulması talep edilen ilişkin dosya ve UYAP sistemi üzerinden yapılan incelemede sanığa tebligatın yapıldığı ancak yoklukta verilen kararın suçtan zarar gören ve tahakkuk eden faturalı hat borcunun alacaklısı, Turkcell A.Ş."ye yapılan tebliğ işleminde tebligatın iade edildiği gibi suçtan zarar gören şirkete tensip zaptı ile yapılan duruşmaya davet tebliğinin de iade olduğu, davadan ve karardan haberdar edilmeyen şirketin temyiz hakkının bulunması nedeniyle kararın kesinleşmediği anlaşılmakla; söz konusu kararın usulüne uygun bir şekilde katılan şirkete tebliğ edilip, temyiz yoluna başvurulması halinde dosyanın Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesi, aksi takdirde kesinleştirme işleminin yapılmasından sonra yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olduğundan, İstanbul 15. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/12/2019 tarihli ve 2019/482 esas, 2019/435 sayılı kararına yönelik yapılan kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 26/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.