MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Güveni Kötüye Kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 155/1, 31/3, 52/2, 51 maddeleri gereğince mahkumiyet

Güveni Kötüye Kullanma suçundan, suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm, suça sürüklenen çocuk müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılan ..."ın kız arkadaşıyla buluşmak amacıyla parka gittiği, kız arkadaşının yanında bulunan suça sürüklen çocuk ...’le tanıştığı, sohbet ederken yanlarında bulunan suça sürüklenen çocuğun katılandan mesaj atmak ve internete girmek gayesiyle cep telefonunu aldığı, bir süre sonra katılan telefonunu geri istediğinde suça sürüklenen çocuk ..." ün telefonun çalındı diyerek aldığı telefonu iade etmediği, bu şekilde suça sürüklenen çocuğun güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia edilen olayda;
Suça sürüklenen çocuğun eyleminin güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğundan bahisle suça sürüklenen çocuk hakkında mahkumiyet hükmü kurulmuş ise de Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 12/06/2012 tarih ve 2011/15-440 Esas ve 2012/229 Karar sayılı kararı gereğince; olayda zilyetliğin devrinin söz konusu olmaması karşısında; suça sürüklenen çocuğun eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 141/1 maddesinde öngörülen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek yetersiz gerekçe ile hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1-Hükmolunan gün adli para cezasının, Türk Lirası karşılığının belirlenmesi sırasında dayanak TCK"nın 52/2 maddesinin hükümde gösterilmemesi,
2-5237 sayılı TCK"nın 50/3. maddesi uyarınca fiili işlediği sırada 18 yaşını doldurmamış ve daha önce hapis cezasına mahkûm edilmemiş olan suça sürüklenen çocuk hakkında mahkûm edildiği kısa süreli hapis cezasının, TCK’nın 50/1. maddesinde yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinin zorunlu olduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca, hükmün BOZULMASINA, 03/11/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.